کاربست مدیریت سازگار در آسیب شناسی مهار سیلاب در استان گلستان

عدم مدیریت پایدار منابع طبیعی یکی از چالش های اساسی پیش روی جوامع ودولت هاست و توجه جدی به آن ضروری است. در عین حال مدیریت موثر طبیعت نیازمند ساختار منسجم و مبتنی بر دانش و اطلاعات کافی و قابل اعتماد و به روز می باشد. در این خصوص مدیریت سازگار نقطه عطفی برای دست یابی به مدیریت پایدار منابع تلقی می شود. با وجود این، مدیریت سازگار منابع طبیعی در نقاط مختلف جهان به ویژه در کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار نگرفته است. بر همین اساس نوشتار حاضر با هدف کاربست مدیریت سازگار در قالب مراحل مختلف شناسایی مشکل، طراحی، اجرای اقدامات پایش عملکرد، ارزیابی شرایط بوم سازگار و در نهایت اصلاح وتنظیم با هدف ارزیابی و آسیب شناسی مدلیرتی و مهار سیلابی پرداخته است. برای این منظور ارزیابی تحلیلی مدیریت سازگار در رابطه با وقوع سیلاب در استان گلستان مدلنظر قرار گرفت. در این ارتباط رویکردهای موجود و رویکردهای سازگار در امر مدیریت و مهار سیلاب بررسی و میزان تناسب رویکردهای مرسوم با رویکردهای منطقی سازگار از حیث اجرا و نهایتا عملکرد مقایسه شد. نتایج حاصل از بررسی انجام شده دلالت بر انحراف در فرآیند صحیح مدیریت سیلاب از مراحل ابتدایی و در ارتباط با عدم تشخیص صحی مشکل آغاز و متعاقبا اجرای پروژه های نامناسب و نامتناسب ادامه داشته و طبعا منجر به عدم دستیابی به مدیریت و مهار صحیح سیلاب در منطقه مطالعاتی گمیشان و آق قلا شده است. در این ارتباط اساس تداوم رویکردهای جاری و بعضا اصرار پروژه های غیر سازگار در امر مدیریت سیلاب کشور نیز به چالش کشیده شده است

Keywords:

آبخیزداری سازگار , پایش عملکرد , عدم قطعیت سیل , حفاظت آب و خاک , آبخوان داری