فاطمه صدیقی - دانشجوی دکتری آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، دانشگاه تربیت مدرس،
عبدالواحد خالدی درویشان - استادیار، گروه مهندسی آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تربیت مدرس
محمدلرضا زارع - استادیار گروه فیزیک، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان

نتایج پژوهش ها حاکی از این است که ارزیابی تغییرات مکانی و زمانی میزان فرسایش خاک می تواند باعث بهبود مدیریت حوزه آبخیز شود. علاوه بر این، در مدیریت صحیح یک حوزه آبخیز نه تنها اجرای اقدامات آبخیزداری بلکه پایش و ارزیابی این اقدامات هم به همان اندازه مهم و ضروری می باشد لذا در پژوهش حاضر عملکرد اقدامات آبخیزداری در کاهش فرسایش خاک با استفاده از روش سزیم- 137 در زیرحوضه نمونه در حوزه آبخیز معرف خامسان مورد بررسی قرار گرفت حدود 18 سال قبل اقدامات حفاظتی بانکت بندی و قرق در 28/34 درصد سطح مراتع این زیرحوضه انجام شده است. متوسط فرسایش ویژه در مراتع بدون اقدام حفاظتی 0/32 تن بر هکتار بر سال و در مراتع با اقدامات حفاظتی 0/22 تن بر هکتار بر سال بود به عبارت دیگر نتایج نشان داد که اقدامات آبخیزداری در کاربری مرتع فرسایش را به میزان 0/1 و 31/25 درصد کاهش داده است. همچنین نتایج نشان داد که اقدامات آبخیزداری رسوب گذاری مجدد را به میزان 1/2 تن در هکتار در سال افزایش داد ذکر این نکته ضروری است که متوسط فرسایش سالانه برای 65 سال اخیر برآورد شده در حالی که فقط حدود 18 سال از انجام ادامه حفاظتی می گذرد و با این وجود تاثیر اقدامات حفاظتی در کاهش فرسایش قابل توجه بوده است

بانکت بندی، فرسایش ناخالص، فرساش خالص، قرق، نسبت تحویل رسوب