لعبت خسروی - کارشناسی ارشد گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه مازندران
سهیلا هاشمی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه مازندران
حبیب اله نادری - استادیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی،دانشگاه مازندران

هدف اصلی این پژوهش، بررسی تاثیر آموزش گروهی واقعیت درمانی بر مسئولیت پذیری زبان آموزان دختر ۱۶ تا ۱۸ سال بود. روش انجام پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زبان آموزان دختر ۱۶ تا ۱۸ سال آموزشگاه زبان پردیس محمود آباد در زمستان ۱۳۹۷ و بهار ۱۳۹۸ بود که در ازمون تعیین سطح Oxford Placement Test شرکت کردند و نمره بالاتر از ۴۰ کسب کردند و با توجه به موضوع که تاثیر گروهی واقعیت درمانی بر یادگیری زبان دوم است همتا سازی با استفاده از آزمون تعیین سطح انجام شد به این منظور به ۱۰۰ نفر از زبان آموزان دختر تعیین سطح (OPT) داده شد که از مجموع ۱۰۰ نفر، تعداد ۴۰ نفر براساس نتیجه آزمون (تعداد جوابهای درست) انتخاب شدند که به لحاظ دانش زبانی در سطح Pre-intermediate بودند. برای همتاسازی دقیقتر نمراتی انتخاب شد که یک واحد انحراف معیار بالاتر یا پایین تر از میانگین بودند. چهل نفر منتخب به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی و گواه تقسیم شدند و به پرسشنامه های مسئولیت پذیری گاف پاسخ دادند و برای تجزیه و تحلیلهای آماری از تحلیل کواریانس تک متغیری و چند متغییری به توسط نرم افزار آماری SPSS ویرایش ۲۵استفاده شد و نتایج پژوهش نشان داد، واقعیت درمانی قادر است ۳۳ درصد از تغییرات کل مسئولیت پذیری، ۱۵ درصد از تغییرات خودنظمی در مسئولیت پذیری، ۴۲ درصد از تغییرات خودمدیریتی در مسئولیت پذیری را تبیین کند اما بر مولفه وظیفه شناسی زبان آموزان تاثیر معناداری نداشته است و ضریب اتا و توان آزمون پایین است، این نتیجه نشان میدهد که واقعیت درمانی بر وظیفه شناسی زبان آموزان نتوانسته تاثیر داشته باشد.با توجه به یافته ها میتوان نتیجه گرفت، آموزش گروهی واقعیت درمانی بر بعد خودنظمی و خودمدیریتی مسئولیت پذیری زبان آموزان دختر ۱۶ تا ۱۸ سال موثر بوده و میتوان در مدارس این آموزش را برای بالا بردن مولفه های مورد بررسی استفاده کرد.

واقعیت درمانی، مسئولیت پذیری، گلاسر، زبان آموزان.