رسول قنبری ممان - مدیرکل مهندسی سواحل و بنادر، معاونت مهندسی و توسعه امور زیربنایی، سازمان بنادر و دریانوردی
حمید خلیلی - رئیس اداره مد یریت سواحل، اداره کل مهندسی سواحل و بنادر، سازمان بنادر و دریانوردی
علی عظیمی - کارشناس اداره مدیریت سواحل، اداره کل مهندسی سواحل و بنادر، سازمان بنادر و دریانوردی

استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران و در ناحیه ساحلی دریای عمان واقع شده و به عنوان بزرگترین استان کشور محسوب می گردد. ناحیه سیستان از نظر زهکشی طبیعی منطقه بسته ای است که کلیه زهاب های آن در فرورفتگی های طبیعت منطقه مانند دریاچه هامون تخلیه می شوند. از میان شهرستان های این استان، شهر چابهار و کنارک بعنوان بنادر و شهرهای ساحلی استان محسوب می شوند. این دو شهر دارای 300 کیلومتر مرز آبی در سواحل دریای عمان و خلیج چابهار هستند. مرز آبی استان دارای سواحع صخره ای، شنی و گلی است. بندرچابهار تنها بندر اقیانوسی کشور محسوب می شود که به شبکه جاده ای نیز متصل است. واحدهای صنعتی زیاد و گسترده ای در سواحل دریای عمان وجود ندارد. 50 واحد صنعتی در شهرستان های چابهار و کنارک وجود دارد. از این تعداد 37 واحد ( 74 درصد) صنایع در شهر چابهار و 13 واحد (26 درصد) در کنارک توزیع شده است. بنابراین ا رچه در دریای عمان (قسمت ایرانی) هیچگونه صنایع پتروشیمی وجود ندارد و منطقه دچار آلود ی نفتی نیست و از طرفی با آب های آزاد در ارتباط است و تعداد صنایع در طول سواحل نسبتا کم می باشد، اما به دلیع اینکه این سواحع از نظر میران کلروفیل a و به عبارتی دیگر تعداد و تنوع فیتوپلانکتونی بالا و نسبت به خلیج فارس بیشتر است لذا به نظر می رسد شرایط لازم را برای شکوفایی فیتوپلانکتونی و پدیده یوتریفیکاسیون را دارد که نیاز به بررسی و مطالعه بیشتری دارد.

؛ ICZM، سواحل مکران، چابهار، محیط زیست، دریای عمان