سکینه چمن پیما - دانشجوی دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
عباس همامی - استاد گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، تهران، ایران
ابراهیم کلانتری - دانشیار گروه تاریخ و تمدن و انقلاب اسلامی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

نظریه وحیانی بودن الفاظ و ساختار کلامی قرآن نظریه ای غالب در میان اندیشمندان اسلامی در مسئله چیستی و چگونگی وحی قرآنی از آغاز نزول وحی و پدیدار شدن تفسیر و مباحث علوم قرآنی تا کنون بوده است. با این وجود برخی از نویسندگان معاصر در یک نگاه نادر بر این باورند که قرآن محصول نوعی مواجهه روحانی حضرت محمد (ص) در عالم رویا ست که طی آن حقایقی بر آن حضرت مکشوف و توسط ایشان به لباس الفاظ و ساختار عربی درآمده و عرضه گردیده است. این پژوهش کتابخانه ای که با روش توصیفی، تحلیلی به انجام رسید با تکیه بر پنج گروه از آیات قرآن که به نص یا ظواهر خود الفاظ و ساختار کلامی قرآن را نیز همانند محتوای آن از ناحیه خداوند دانسته اند، این نتیجه را به دست داد که نظریه وحیانی بودن الفاظ قرآن نظریه ای استوار و برآمده از آیات از قرآن کریم است و دیدگاه رویاانگاری وحی با جمع بزرگی از آیات ناسازگار است.

الفاظ قرآن, رویاانگاری, عبدالکریم سروش, تجربه وحیانی, تجربه دینی