سیدحسن رضوی - کارشناس ارشد مدیریت اجرایی دانشگاه نیشابور

آسیب های اجتماعی، مختص به زمان حال و جامعه ی ما نیست، بلکه سابقه ای طولانی را از پس خود یدک می کشد. چنینناهنجاری هایی که زمینه ی بروز پیدا می کند در پی خود عواقب ناخوشایندی را برای جامعه و مردم به ارمغان می آورد و اگرکنترل نشود می تواند افراد دیگری را نیز مسموم سازد. عوامل مختلفی در بروز این مسایل دخالت دارد از زمینه های کلان گرفتهمانند سیاست ها و برنامه های دولت ها، تا عوامل کوچک و خرد مانند فرایند تکوین شخصیت افراد. به هرحال آنچه مهم استحفظ سلامت جامعه و افراد آن است که حمایت همه جانبه و عامی را می طلبد. یکی از نهادهایی که می تواند در این رابطه بهایفای نقش بپردازد، آموزش و پرورش است که در زیرمجموعه آن مراکز آموزشی، مدیران، مربیان، معلمان و ... قرار گرفته است.با توجه به زمان زیادی که افراد از این نهاد بهره می برند و اوقاتشان را در آن سپری می کنند. طبیعتا انتظار می رود تا فراگیران،تربیت مورد نظر سیستم آموزشی را تا حدی درونی کرده و هنگام ورود به اجتماع از دانش و مهارت های آموخته شده، بهره ببرند.حال اگر این دانش و نگرش و مهارت در جهت ارتقای جامعه پذیری و فرهنگ پذیری و ... باشد، مسلما می تواند در کاهش بروزآسیب های اجتماعی کارگر افتد. در این مقاله که با روش کتابخانه ای گردآوری شده است، سعی گردیده تا انواع آسیب هایاجتماعی و علت بروز آسیب ها را معرفی کند و به بررسی نقش آموزش و پرورش در این رابطه بپردازد. در پایان نیز چند راهکاربرای قشر فرهنگی جامعه بیان شده که امید است مورد عنایت خاص مسئولین قرار گیرد.در هم تنیدگی موضوعات و آسیب هایموجود در سطح جامعه و تشکیل کارگروه های فراوان و تسکیل سلسله جلسات مداوم و گاها بی نتیجه یکی از آسیب هایی استکه سبب می شود تا موضوع اصلی که آسیب های اجتماعی موجود در جامعه است در لابلای انبوهی از مصوبات ف تصمیم هایکار گروه ها و برگه های ابلاغ و نشست های کارشناسی و غیرکارشناسی به دست فراموشی سپرده شود.در این مقاله بران بوده امتا سخنانی که می توانند بعنوان یک علامت و نشانه هشدار دهنده باشند استفاده نمایم تا شاید در مسیر این همایش های کارسازو نتیجه بخش انشاءالله مورد استقبال قرار گیرد و در مسیر عمل به کار اید و درد مزمن و کشنده جامعه را التیام بخش و سودمند باشد.

آسیب های اجتماعی ، پیشگیری یا مقابله ، تقویت آسیب ها ، تقویت راهکارها، نقش مسئولین، نقش مردم