پیش بینی رفتارهای خود جرحی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله با استرس

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رفتارهای خودجرحی براساس طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های مقابله با استرس انجام شد. روشپژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری شامل نوجوانان ناحیه 4 شهر کرج در سال: 1398 بود. حجم نمونه براساس فرمول تاپاچینگ وفیدل، 186 نفر نمونه تعیین و به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. افراد نمونه، سه پرسشنامه خودآسیبی عمدی گراتز، راهبردهایمقابله ای لازاروس و فولکمن و طرحوارهی یانگ را تکمیل کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها حاکی از این بود، از بین طرحواره های ناسازگار اولیه، طرحواره بی اعتمادی/ بدرفتاری (بتا- 0/48) و معیارهای سرسختانه (بتا- 0/281)، به طور مثبت و معنی داری رفتار خود جرحی نوجوانان را پیش بینی می کنند و از بین سبک های مقابله با استرس، سبک مقابله ای مساله مدار (بتا- 0/314-) به طور منفی و معنی داری رفتار خود جرحی نوجوانان را پیش بینی می کند. بنابراین می توان نتیجه گرفت طرحواره های ناسازگار اولیه بی اعتمادی/ بدرفتاری و معیارهای سرسختانه خطر اقدام به رفتارهای خود جرحی در نوجوانان را افزایش می دهد در حالی کهسبک مقابله ای مساله دار، رفتارهای خود جرحی در نوجوانان را کاهش می دهد.

Keywords:

رفتارهای خود جرحی , طرحواره های ناسازگار اولیه , سبک های مقابله با استرس