سعید توسلی نیا - کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه علامه طباطبایی تهران
داریوش عظیمی - دانشجوی دکترای مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه محقق اردبیلی
علی صمدی بزچلوئی - کارشناسی آموزش راهنمایی و مشاوره، دانشگاه فرهنگیان، پردیس شهید باهنر اراک

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی با میانجی گری احساس تعلق به مدرسه صورتگرفت. جامعه آماری، کلیه دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه مدارس دولتی شهرستان پارس آباد در سال تحصیلی 97-1396بود. بنابراین، تعداد 360 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاسخودکارامدی تحصیلی مورگان- جینکز، مقیاس سرزندگی تحصیلی دهقانی زاده و حسین چاری و مقیاس احساس تعلق به مدرسهبری، بتی و وات، بود. به منظور بررسی رابطه متغیرها از روش توصیفی همبستگی با بهره گیری از نرم افزارهای SPSS22 و روشتحلیل مسیر در چهارچوب مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که خودکارآمدی تحصیلیپیش بینی کننده مثبت سرزندگی تحصیلی و احساس تعلق به مدرسه است. همچنین، نتایج تحلیل مسیر نشانگر نقش واسطه ایاحساس تعلق به مدرسه در رابطه ی بین خودکارآمدی و سرزندگی تحصیلی بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که احساس تعلق بهمدرسه میانجی گری کاملی بین خودکارآمدی تحصیلی و سرزندگی تحصیلی انجام می دهد.

خودکارآمدی تحصیلی، سرزندگی تحصیلی، احساس تعلق به مدرسه