صفیه فرخانی - دانشگاه صنعتی مالک اشتر تهران (مجتمع دانشگاهی شیمی و مهندسی شیمی - صندوق پستی ۱۷۷۴/۱۵۸۷۵)
سعید بابایی - گروه شیمی، دانشکده شیمی، مجتمع دانشگاهی شیمی و مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر
محمد میرزایی - گروه شیمی، دانشکده شیمی، مجتمع دانشگاهی شیمی و مهندسی شیمی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر

سامانه مخلوط امولسیون (معمولا آب، روغن و امولسیون کننده) شامل دو فاز امتزاج ناپذیر است، به طوری که یکی از فازها (پراکنه) در فاز دیگر (پراکنده ساز-پیوسته) پراکنده شده است. امولسیون ها به علت خواص رئولوژیکی و فیزیکی شیمیایی ویژه معمولا در صنایع مختلف آرایشی-بهداشتی، دارویی، غذایی و تخریبی (راه سازی، تخریب بنا و از این دست) به کار می روند. از الزامات مهم در امولسیون ها، برخورداری از پایداری مناسب در مدت زمان معین است. سامانه های امولسیونی معمولا از نظر ترمودینامیکی ناپایدار هستند. عوامل متعددی باعث ایجاد ناپایداری در آن ها می شود که شامل متغیرهای فرایند تولید و شرایط انبارش می شود. از این رو، استفاده از امولسیون کننده ها برای ایجاد امولسیونی با پایداری بلندمدت مناسب است و عملکرد آن ها با تعیین مشخصه توازن آب دوستی- چربی دوستی (HLB) در این ترکیبات انجام می گیرد. مقدار HLB عددی است که برای نشان دادن تمایل آب دوستی و چربی دوستی امولسیون کننده استفاده می شود. در این مقاله، مفهوم HLB معرفی و روش های تعیین این مشخصه برای انواع امولسیون کننده های یونی و غیریونی ارائه می شود. پس از آن، با توجه به مدنظر قراردادن HLB امولسیون کننده و ارتباط آن با پایداری، به روش های مختلف ارزیابی پایداری امولسیون ها پرداخته می شود.

آب گریزی, چربی دوستی, امولسیون کننده, امولسیون, پایداری