غلامعلی سیفی زیناب - استادیار گروه حقوق خصوصی. دانشگاه شهید بهشتی
محمد احمدنژاد بهنمیری - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق خصوصی ، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدرضا درگاهی - دانشجوی دکتری حقوق خصوصی دانشگاه میبد

در مورد وضعیت هبه بین زوجین در فقه امامیه و حقوق­ ایران دیدگاه­های متعددی مطرح شده است. برخی از فقها و حقوق دانان بر این باورند که هبه  بین زوجین قابل رجوع است و زوجیت دلیلی بر عدم امکان رجوع نیست. اما عده ای از فقها بر این باورند  زوجیت دلیلی بر عدم امکان رجوع از هبه است و پس از هبه زوجین به یکدیگر، دیگر امکان رجوع وجود ندارد. جدا از دیدگاه­های مطرح شده در مورد وضعیت هبه بین زوجین، این سوال قابل طرح است که هبه­ در دوران زندگی مشترک بین زوجین مطلق است یا مقید به شرط ضمنی دوام زوجیت منظور از مقید بودن به شرط ضمنی دوام زوجیت این است که زوجین با فرض دوام زوجیت مالی را به همسر خود هبه می­کنند و انعقاد هبه در دوران زندگی مشترک مطلق نیست. به همین علت پس از تخلف متهب، واهب خواهان بازپس گیری مال موهوبه می­باشد. درصورتی که قائل به مقید بودن هبه بین زوجین در دوران زندگی مشترک باشیم؛ مسائل دیگری ازجمله دلایل وجود شرط ضمنی دوام زوجیت، ماهیت شرط ضمنی دوام زوجیت و ... قابل طرح است که به تبیین این موارد خواهم پرداخت.

هبه ی بین زوجین, شرط ضمنی, دوام زوجیت, ماهیت شرط ضمنی, قابلیت رجوع هبه