بررسی تاثیر آب بند کردن پوشش های سپر حرارتی YSZ با استفاده از نانو ذرات SiC بر مقاومت به خوردگی داغ و استحکام چسبندگی اعمال شده به روش پاشش پلاسمایی با شرود غلاف جامد (SSPS)

اکسیداسیون پوشش فلزی، رشد لایه ی اکسید رشد یافته با حرارت و خوردگی داغ، مکانسیم های عمده ی تخریب در پوشش های سد حرارتی هستند. در این پژوهش به منظور افزایش مقاومت به خوردگی داغ و استحکام چسبندگی پوشش های سد حرارتی، از روش آب بند کردن آن ها با استفاده از پاشش 30 میکرومتری نانوذرات کاربید سیلیسیم بر روی سطح پوشش سرامیکی استفاده شده است. بدین منظور نمونه ای با ترکیبی متشکل از YSZ+10-15%Wt SiC با ضخامت حدود 30μm با بهره گیری از روش پاشش پلاسمایی شرود غلاف جامد بر روی لایه YSZ ایجاد گردید. پس از انجام آزمون های استحکام چسبندگی و خوردگی داغ، مشخصه های ساختاری و ترکیبی هر یک از آن ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آنالیز پراش پرتو X( XRD ) مورد ارزیابی قرار گرفت. استحکام کششی به دست آمده از آزمون استحکام چسبندگی برای پوشش YSZ بدون ذرات SiC، 40 و برای نمونه کامپوزیتی دارای نانو ذرات 33MPa، SiC به دست آمد. نتایج تست خوردگی داغ نشان می دهد که استفاده از نانو ذرات SiC به عنوان ماده ی آب بند کننده موجب افزایش مقاومت به خوردگی داغ در پوشش های سپر حرارتی می شود.

Keywords:

پوشش سپر حرارتی , پاشش پلاسمایی , شرود غلاف جامد , آب بند کردن , کاربید سیلیسیم