اصلاح سطح نانولوله های اکسید تیتانیوم جهت کاربرد در آپتاحسگر زیستی به منظور تشخیص سرطان سینه

سرطان سینه یکی از شایع ترین و خطرناک ترین بیماری ها در میان بانوان می باشد و یافتن راهی برای تشخیص سرطان سینه در مراحل اولیه به منظور درمان موثر آن حائز اهمیت است. یکی از مهم ترین روش ها برای تشخیص سرطان سینه در مراحل اولیه سرطان، استفاده از حسگرهای زیستی می باشد. با وجود تحقیقات گسترده، توسعه حسگر زیستی با دقت و حساسیت بسیار بالا همچنان مورد توجه است. هدف از پژوهش حاضر، ساخت و مشخصه یابی آپتاحسگر زیستی بر پایه نانولوله های اکسید تیتانیوم به منظور تشخیص سلول های سرطانی است. در این راستا، از آپتامر MUC1 با قابلیت برهم کنش با سلول های سرطان سینه استفاده شد. همچنین، به منظور برهمکنش بهتر آپتامر با سلول های سرطانی، از نانولوله های اکسید تیتانیوم به عنوان حامل آپتامرها استفاده شد. در این راستا، ابتدا نانولوله های اکسید تیتانیوم با استفاده از فرایند آندایزینگ ورق تیتانیوم ساخته شد. در ادامه، نانولوله های اکسید تیتانیوم از سطح ورق تیتانیومی جدا گردید و به منظور بهبود برهم کنش آپتامر با اکسید تیتانیوم، فرایند کربوکسیله کردن آن انجام گردید. به منظور مشخصه یابی نانولوله های اکسید تیتانیوم از میکروسکوپ الکترونی روبشی و طیف سنج مادون قرمز با تبدیل فوریه استفاده شد. بعد از اتصال آپتامر به سطح نانولوله ها، قابلیت تشخیص الکتروشیمیایی سلول سرطان سینه MCF7 با استفاده از آپتاحسگر ساخته شده، ارزیابی شد. نتایج به دست آمده، سنتز نانولوله های اکسید تیتانیوم با طول 110±580 نانومتر و قطر خارجی 21±133/9 با استفاده از فرایند آندایزینک در 17 ساعت را نشان داد. براساس نتایج آزمون امچدانس الکتروشیمیایی، آپتاحسگر سنتز شده بر پایه ی نانولوله های اکسید تیتانیوم، قابلیت هدف گیری و تشخیص سلول های سرطان سینه را از خود نشان داد.

Keywords:

سرطان سینه , حسگر زیستی , آپتامر , نانولوله اکسید تیتانیوم