حسین معتمدی - استاد مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه شهید چمران اهواز ، اهواز، ایران.
هدی سباتی - کارشناسی ارشد گروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران

  دمولسیفایرهای شیمیایی که برای شکست امولسیون های آب در نفت بکار می روند سمی هستند و اثرات زیان باری بر محیط-زیست دارند. به همین دلیل بیودمولسیفایرها به عنوان ترکیبات سازگار با محیط زیست به عنوان یک جایگزین مطرح هستند. هدف از تحقیق حاضر دستیابی به باکتری های مولد بیودمولسیفایر است. برای این منظور با نمونه گیری از رسوبات نفتی، جدایه های مولد بیودمولسیفایر با استفاده از روش های غنی سازی در محیط پایه نمکی با پارافین مایع جداسازی و جدایه های برتر با استفاده از روش های کمی و کیفی غربالگری انتخاب شدند. شرایط رشد بهینه این جدایه ها و اثر نوع منبع کربن بر تولید بیودمولسیفایر بررسی و با استفاده از روش های فنوتیپی و تعیین توالی ژن 16S rRNA تعیین هویت گردیدند. در نتیجه ی این تحقیق جدایه هایHS20 و HS22 به ترتیب با 43/71 و 71/85 درصد شکست امولسیون آب در نفت سفید به عنوان Alcaligenes sp. strain HS20 و Alcaligenes sp. strain HS22 شناسایی شدند. دما، pH و منبع نیتروژن بهینه رشد جدایهHS20 40 درجه سانتی گراد، 7 و سدیم نیترات و برای جدایه HS22 35 درجه سانتی-گراد، 7 و آمونیوم نیترات بود. بیودمولسیفایر جدایه HS20 خارج سلولی و جدایه HS22 در دو موقعیت خارج سلول و متصل به سلول حضور دارد. هر دو جدایه در حضور منابع کربنی هیدروفیل یا مخلوط هیدروکربن های هیدروفیل و هیدروفوب توانایی تولید بیودمولسیفایر دارند. نتایج این پژوهش نشان داد این جدایه ها توانایی تولید بیودمولسیفایر و شکست امولسیون آب در نفت را در حد مناسبی دارند. بنابراین ارزیابی پتانسیل این سویه ها به منظور بهبود شکست امولسیون-های نامطلوب آب در نفت خام در مقیاس صنعتی پیشنهاد می گردد.

بیودمولسیفایر, جداسازی زیستی, امولسیون آب در نفت, شکست امولسیون