اثربخشی آموزش شادکامی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت نگر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش شادکامی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت نگر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. 30 نفر از دانش آموزان شهر تهران از طریق نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. بر اساس پروتکل شادکامی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت نگر به گروه آزمایش 8 جلسه آموزش شادکامی گروهی ارائه شد و گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. ابزار سنجش نمرات تحصیلی دانش آموزان بود. داده ها به وسیله تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش شادکامی مبتنی بر روانشناسی مثبت نگر بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان در سطح (P<0/01) موثر بوده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد آموزش شادکامی بر اساس رویکرد روانشناسی مثبت نگر بر ارتقای عملکرد تحصیلی دانش آموزان موثر باشد.

Keywords:

آموزش شادکامی , روانشناسی مثبت نگر , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان