طراحی و تدوین الگوی جامع ارزشیابی کیفیت تدریس اساتید: مطالعه موردی دانشگاه رازی

هدف این پژوهش، تدوین الگوی جامع ارزشیابی کیفیت تدریس اساتید با روش پژوهشی توصیفی-پیمایشی بود. جامعه آماری را اعضای هیئت علمی تمام وقت استخدام شده در دانشگاه رازی تشکیل دادند (224=N). برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی ساده و کاربرد جدول بارتلت (132n=) بهره گرفته شد. روایی ابزار با پانل متخصصین و پایایی آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد (83/0). در تحلیل داده ها، از آماره های میانگین و انحراف معیار و روش های آماری استنباطی شامل تحلیل عاملی و تحلیل رگرسیون گام به گام توسط نرم افزار SPSS14 استفاده شد. نتایج نشان داد که اساتید دانشگاه رازی از کیفیت موجود ارزشیابی چندان خرسند نیستند. مهم ترین تهدیدکننده ارزشیابی، سخت گیری یا آسان گیری استاد، جدی نگرفتن فرم ها و عدم دقت دانشجویان بود. روش و زمان مناسب ارزشیابی، افراد باصلاحیت برای ارزشیابی و شیوه مناسب در انعکاس نتایج، مهم ترین پیشگوکننده های کیفیت ارزشیابی بودند. پنج مقوله مناسب ارزشیابی شامل رفتار مدرس، مدیریت تدریس، خصوصیات شخصیتی، نوآوری در تدریس، توانایی پرورش روحیات، از تحلیل عاملی استخراج گردید. درنهایت، الگوی جامع کیفیت تدریس ارائه شد.

Keywords:

الگوی جامع , اعضای هیئت علمی , ارزشیابی عملکرد , کیفیت تدریس