کاربست نشانگرهای تدریس اثربخش درس ریاضی در دبیرستان های شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان کاربست نشانگرهای تدریس اثربخش درس ریاضی در دبیرستان های دولتی و غیرانتفاعی شهر اصفهان از منظر دانش آموزان بوده است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی - پیمایشی بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دوره پیش دانشگاهی مقطع دبیرستان است که با روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 150 نفر دانش آموز به صورت تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اصلی جمع آوری داده ها پرسشنامه ارزشیابی تدریس (2008 Course Evaluation Quessionnaire, بوده است. داده های گردآوری شده با شاخص های آمار توصیفی (درصد) و آمار استنباطی (آزمون t تک متغیره، t مستقل، u من ویتنی) تحت نرم افزار SPSS15 مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که دانش آموزان مدارس غیرانتفاعی میزان به کارگیری نشانگرهای تدریس اثربخش توسط دبیران ریاضی را در حد بالاتر از متوسط برآورد نموده اند و دانش آموزان مدارس دولتی میزان به کارگیری نشانگرهای تدریس اثربخش توسط دبیران ریاضی را در حد کمتر از متوسط برآورد نموده اند. برای همه دانش آموزان صرف نظر از جنسیت و نوع مدرسه اعم از غیرانتفاعی و دولتی بهترین ویژگی تدریس اثربخش ریاضی، مولفه تضارب افکار بوده است. در پایان برای بهبود کیفیت آموزش ریاضی گسترش علوم بین رشته ای جدید آموزش ریاضی با پژوهش های مورد نیاز آن در زمینه های تربیتی و تلفیق متناسب علوم تربیتی با دانش ریاضی پیشنهاد شده است.

Keywords:

آموزش ریاضی , تدریس اثربخش , مدارس دولتی , مدارس غیرانتفاعی