اسماعیل جعفری - دانش آموخته دکتری، برنامه ریزی درسی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران.
کوروش فتحی واچارگاه - استاد، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران.
محبوبه عارفی - دانشیار، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران.
مرتضی رضایی زاده - استادیار، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، گروه آموزش عالی، دانشگاه شهید بهشتی تهران، ایران.

از سال 2008 تاکنون، موک به عنوان یک ابزار آموزشی توسط موسسات آموزشی و آموزش عالی به فراوانی مورد استفاده قرار گرفته و استقبال از آن چشمگیر بوده است. نه فقط موسسات آموزشی از آن به عنوان یک ابزار آموزشی اثربخش در دوره های آموزشی و پژوهشی خود استفاده کرده اند بلکه پژوهشگران مختلفی نیز به بررسی موک از زوایای مختلفی پرداخته اند. پژوهش حاضر درصدد بود تا تصویر جامعی از سیمای این پژوهش ها ارائه دهد. به منظور نیل به این هدف، از فراتحلیل کیفی استفاده شد و 40 پژوهش که هرکدام به نوعی به بررسی و واکاوی جنبه های مختلف موک پرداختند، ارزیابی و بررسی شدند. یافته های این پژوهش نشان داد که پژوهش های انجام شده هم از حیث ساختاری و روش شناختی و هم از حیث محتوایی دارای ویژگی های برجسته ای بودند که باید مد نظر قرار داد. جهت گیری نظری بیش از نیمی از پژوهش ها مبتنی بر پارادایم پیوندگرایی بود که این مسئله را القا می کند که اگر نظام آموزشی و آموزش عالی کشورمان درصدد پیاده سازی و کاربست موک در آموزش های خود است لازم است تا نگاه ساختارگرایانه و سنتی خود را تغییر داده و به سمت نگاه مبتنی بر گفتمان، تعامل، خلق دانش و آموزش و یادگیری از طریق فرایندهای در حال شدن حرکت کنند.  

فراتحلیل کیفی, موک, پارادایم ساختارگرایانه, پارادایم پیوندگرایانه, پارادایم انتقادی