علی تقوائی نیا - استادیار، گروه روان شناسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران
اسحق رحیمیان بوگر - دانشیار، گروه روان شناسی بالینی، دانشگاه سمنان، سمنان، ایران.
مهدی کرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی، دانشگاه علوم و تحقیقات، سمنان، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مربیگری شناختی رفتاری بر کمال گرایی منفی و خود ناتوان سازی تحصیلی دانش آموزان  دبیرستانی انجام شد.  طرح پژوهش، نیمه تجربی و از نوع پیش­آزمون، پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان متوسطه شهر سمنان تشکیل می دادند که از میان آن ها تعداد 56 نفر با روش نمونه گیری خوشه­ای چندمرحله­ای به عنوان نمونهانتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش تحت 8 جلسه آموزش روانی با برنامه مربیگری شناختی رفتاری قرار گرفت. فرایند جمع آوری داده­ها در مرحله پیش آزمون و پس آزمون با خرده­مقیاس کمال گرایی منفی تری شورت و همکاران (1995) و مقیاس خود ناتوان سازی جونز و رودوالت (1982) برای همه شرکت کنندگان در دو گروه انجام گرفت. داده های جمع آوری شده از طریق تحلیل کوواریانس س مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها نشان داد که بین کمال­گرایی منفی و خود ناتوان سازی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و مربیگری شناختی-رفتاری به طور قابل توجهی، کمال گرایی منفی و خود ناتوان سازی دانش آموزان را کاهش می­دهد.

خود ناتوان سازی , کمال گرایی منفی , مربیگری شناختی رفتاری , دانش آموز