بررسی امکان استفاده از نانوالیاف الکتروریسی شده آنتی اکسیدانی در مواجهه با استرس اکسیداتیو

زمینه و هدف: برخی از مواجهه های پوستی شغلی منجر به ایجاد رادیکال های آزاد اکسیژن می گردد که با افزایش ریسکآسیب های پوستی همراه است. بنابراین، امکان حفاظت از پوست در برابر استرس اکسیداتیو ایجاد شده امری ضروری است.اخیرا برخی مطالعات انجام شده امکان استفاده از جایگزین هایی نوین همچون نانوالیاف برای حفاظت از پوست را معرفی کردهاند. این مطالعه با هدف امکان استفاده از نانوالیاف ژلاتین/پلی کاپرولاکتون/ ویتامین E به عنوان یک لایه حفاظتی آنتیکسیدانی به منظور حفاظت از پوست در مواجهه های شغلی انجام شد.مواد و روش ها: ویتامین E از طریق روش الکتروریسی در نانوالیاف ژلاتین/ پلی کاپرولاکتون بارگذاری شد. قطر الیاف ومشخصه های شیمیایی آن با استفاده از آنالیز عکس های SEM و FTIR تعیین شد. چسبندگی و تکثیر سلول هایفیبروبلاست بر روی نانوالیاف توسط آزمون MTT بررسی شد. در نهایت کاربردپذیری نانوالیاف در مواجهه با استرس اکسیداتیوتوسط مدل آنتی اکسیدانی ترت بوتیل هیدروپراکسید مورد سنجش قرار گرفت.یافته ها: قطر نانوالیاف با افزایش مقدار ویتامین E کاهش یافت. کشت سلول های فیبروبلاست بر روی نانوالیاف نشان داد کهافزودن ویتامین E به نانوالیاف باعث اتصال و تکثیر بیشتر سلول ها می گردد. نانوالیاف حاوی ماده آنتی اکسیدانی در مواجههبا رادیکال های آزاد بطور معناداری بقاء و تکثیر سلول های پوست را حفظ کردند.نتیجه گیری: مشاهدات نشان داد که این نانوالیاف می توانند کاندیدای مناسبی برای جلوگیری از ایجاد استرس اکسیداتیودر محیط های کاری با مواجهه پوستی با عوامل ایجاد کنننده آن باشند و پیشنهاد می گردد به عنوان یک رویکرد حفاظتیجدید جهت حفظ سلامت کارگران در محیط های کاری مورد ملاحظه و مطالعات بیشتر قرار گیرد.

Keywords:

ژلاتین , پلی کاپرولاکتون , الکتروریسی , نانوالیاف , استرس اکسیداتیو