ارزیابی میزان مواجهه شغلی با بخارات استایرن و تعیین سطح ریسک اثرات سلامتی ناشی از آن به روش کمی در کارکنان یک صنعت پتروشیمی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 630

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NCOHS11_232

تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399

Abstract:

زمینه و هدف: صنایع پتروشیمی و پالایشگاهی جزو صنایعی هستند که به دلیل ماهیت کاری با آلاینده های آلی مرتبط باکار و تولید مواجهه دارند. استایرن یکی از مواد شیمیایی است که در صنعت پتروشیمی و برخی صنایع دیگر وجود دارد. اینماده میتواند اثراتی بر سلامتی نیروهای شاغل در صنعت ازجمله صنایع پتروشیمی تولید کننده ABS داشته باشد. در اینراستا هدف این مطالعه ارزیابی میزان مواجهه شغلی با بخارات استایرن و تعیین سطح ریسک اثرات سلامتی ناشی از آن بهروش کمی در کارکنان صنعت پتروشیمی مورد مطالعه است.مواد و روش ها: در مطالعه حاضر بخش هایی از پتروشیمی مورد مطالعه که بیشترین غلظت استایرن را داشتند، شناساییشد. سپس 10 واحد از این بخش ها بالاترین غلظت استایرن انتخاب گردید. در مرحله بعد SEG (گروه های مواجهه همسان)،تهیه شده و نمونه گیری به روش 1501 NIOSH، از گروهای شغلی مشابه درآنها، انجام گرفت. نمونه ها بعد از انتقال بهآزمایشگاه و آماده سازی با دستگاه کروماتوگراف مدل Varian-cp3800 ،آنالیز شد. در نهایت به روش IRIS (Integrated Risk Information System) و با استفاده از روابط ارائه شده از سوی آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا (U.S EPA)، ریسک مواجههو نیز ریسک اثرات سلامتی استایرن بر کارکنان شاغل در این صنعت ارزیابی شد.نتایج: در پتروشیمی مورد مطالعه بالاترین متوسط مواجهه تنفسی با استایرن در واحد PBL و کمترین میانگین مربوط بهواحد DRYER بود. میزان سرطان زایی این ماده در واحد PBL و آتش نشانی بیشتر از سایر واحد ها محاسبه شد. در حالیکه کمترین اثر سرطان زایی استایرن مربوط به واحد درایر بود. ریسک اثر غیر سرطان زایی استایرن نیز در واحد PBL و آتشنشانی بالاترین میزان را داشت. نتایج نشان داد که در سطح اطمینان 30 درصد، میان واحدها در میزان مواجهه و ریسکبهداشتی استایرن تفاوت معناداری وجود دارد (p<0.05). در نهایت، میانگین کلی برای ECELCR, CDI و HQ به ترتیبشامل مقادیر 1163/0، 000066/0، 1914/0 و 1914/0 بدست آمد. نتیجه گیری: در کل ریسک سرطان زایی و ریسک غیر سرطان زایی استایرن در برخی از بخش های پتروشیمی مورد مطالعه بویژه در بخش PBL ، بالاتر از حدود اعلام شده از سوی سازمان EPA بود. لذا پیشنهاد میگردد اقدامات کنترلی از جمله اقدامات مدیریتی و فنی، جهت کاهش مواجهه تنفسی نیروهای شاغل در صنعت مورد مطالعه با استایرن، انجام گیرد.

Keywords:

, EPA , استایرن , IRIS , ریسک سرطان زایی , ریسک غیر سرطان زایی , پتروشیمی

Authors

وحید احمدی مشیران

دانشیار علوم پزشکی تهران

علی کریمی

دانشیار علوم پزشکی تهران

فریده گلبابایی

دانشیار علوم پزشکی تهران

محسن صادقی یارندی

دانشیار علوم پزشکی تهران

علی اصغر ساجدیان

دانشیار علوم پزشکی تهران