ارزیابی ریسک ترکیبات BTEX در اتاق کنترل یکی از صنایع پالایشی
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 644
نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
NCOHS11_253
تاریخ نمایه سازی: 30 اردیبهشت 1399
Abstract:
زمینه و هدف: ترکیبات آلی فرار از شایع ترین آلاینده های محیط های کاری، خصوصا صنایع پالایشی به حساب می آیند. درفرآیند پالایش نفت خام مقدار زیادی از (VOCs) انتشار می یابد که تاثیر قابل توجهی بر روی سلامتی کارکنان می گذارد.مواجهه با ترکیبات BTEX موجب افزایش ریسکهای مرتبط با سلامتی می شود سازمان WHO بنزن را در گروه اولسرطانزایی تعریف نموده است، اتیل بنزن به عنوان عاملی که ممکن است موجب سرطانزایی شود (گروه 2) و تولوئن و زایلن بهعنوان سرطانزای انسانی طبقه بندی نشده اند (گروه 3). مواجهه مزمن با این ترکیب موجب تاثیر روی فعالیت سیستم خونی وسرطان خون میگردد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی ریسک بهداشتی ترکیبات BTEX و احتمال بروز سرطان خون ناشیاز مواجهه مزمن با بنزن در کارکنان اتاق کنترل می باشد.مواد و روشها: این مطالعه موردی در سه مرحله به شرح ذیل انجام گرفت: مرحله اول غلظت ترکیبات BTEX با استفاده ازگزارش اندازهگیری عوامل زیانآور در اتاق کنترل مشخص گردید. در مرحله دوم پارامترهای ارزیابی ریسک با استفاده از متدEPA تعیین گردید. مرحله سوم ارزیابی ریسک هیدروکربنهای غیر سرطانزا (تولوئن، زایلن، اتیل بنزن) و سرطان خون ناشیاز مواجهه با بنزن تعیین گردید.یافته ها: غلظت میانگین بنزن، تولوئن، اتیل بنزن و زایلن در سالن اتاق کنترل به ترتیب 7/66، 48/92، 1/69 و 6/59 میلیگرم بر متر مکعب می باشند. نسبت خطر (HQ) (ریسک غیر سرطانزایی استنشاقی) تولوئن و زایلن بیشتر از یک و اتیل بنزنکمتر از یک است و در ارزیابی خطر کمی، ریسک سرطان خون ناشی از مواجهه طولانی مدت با بنزن مشخص گردید که از هر1000 نفر، 6 نفر از افراد شاغل امکان ابتلا به سرطان را دارند که این عدد بسیار بیشتر از خطر قابل قبول سرطان (6- 10؛یک در یک میلیون نفر) است.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان میدهد که میزان مواجهه شغلی با بنزن بالا و ریسک ابتلا به سرطان در اثرمواجهه استنشاقی کارکنان اتاق کنترل به طور بالقوه زیاد است (6000 برابر ریسک قابل قبول سرطانزایی). نسبت خطر تولوئنو زایلن بیشتر از یک است و اتیل بنزن کمتر از یک می باشد. سازمان جهانی بهداشت حد قابل قبول برای هیدروکربن های غیرسرطانزا را 1≥HQ توصیه نموده است. بنابراین انجام اقدامات کنترلی جهت کاهش مواجهه با این ترکیبات شیمیایی خطرناکو سرطانزا الزامی است.
Keywords:
Authors
فاطمه کشی زاده
دکتری دانشگاه تربیت مدرس
عاطفه محمدی نژاد
دکتری دانشگاه تربیت مدرس
امیرعباس مفیدی
دکتری دانشگاه تربیت مدرس
مجتبی جلیلی
دکتری دانشگاه تربیت مدرس
راضیه جانیزاده
دکتری دانشگاه تربیت مدرس
سیدباقر مرتضوی
دکتری دانشگاه تربیت مدرس