بررسی رابطه بروز اختلالات اسکلتی عضلانی رانندگان و فعالیت ماهیچه ای با استفاده از الکترومیوگرافی (EMG)

زمینه و هدف: از آنجا که اختلالات اسکلتی- عضلانی یکی از معضلات بهداشت شغلی محیط کار است و همچنین در بین رانندگان وسایل نقلیه عمومی شایع است، این مطالعه با هدف بررسی رابطه بروز اختلالات اسکلتی عضلانی با مقدار فعالیتماهیچه ای رانندگان اتوبوس ترمینال مسافربری شهر همدان با استفاده از الکترومیوگرافی (EMG) انجام پذیرفت.مواد و روش ها: در ابتدا فراوانی اختلالات اسکلتی عضلانی کلیه رانندگان پایانه مسافربری شهر همدان با استفاده ازپرسشنامه نوردیک مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مرحلهبعدی پس از مشخص شدن اندام هایی که بیشترین فراوانی این اختلالات را دارند، فعالیت و فرکانس های میانه و میانگینعضلات با استفاده از دستگاه الکترومیوگرافی (EMG) اندازه گیری شد.یافته ها: از 135 نفر راننده شرکت کننده در مورد مطالعه، 18.38% (25 نفر) افراد حداقل در سه ناحیه و یا بیشتر دارای این اختلالات بودهاند. بیشترین شیوع اختلالات مربوط به ناحیه پایین کمر و زانو هر کدام با 29.41% (40 نفر) بود. عضله خاجیخاصره ای سمت راست در وضعیت نشستن راحت به طور معناداری فعالیت کم تری نسبت به وضعیت در حال رانندگی از خودنشان داد (P=008). همچنین فرکانس میانه عضله چند سر ران در وضعیت در حال رانندگی (P=0/001) و نشستن راحت(P=0/01) به طور معناداری از وضعیت ایستاده کامل کم تر است.نتیجه گیری: با وجود اختلالات اسکلتی عضلانی رانندگان، در اکثر گراف های EMG ، فعالیت، فرکانس میانه و فرکانسمیانگین عضلات اندام های دارای این اختلالات (طویل شوکی سمت چپ و راست، خاجی خاصره ای سمت چپ و راست وچند سر سمت چپ و راست) در پوسچر نشسته (حالت عادی رانندگی) نسبت به حالت ایستاده کمتر بود. طولانی بودن مدتزمان رانندگی را می توان یکی از دلایل این موضوع دانست. پیشنهاد می شود فرکانس و فعالیت ماهیچه ها قبل و بعد ازرانندگی اندازه گیری گردد تا نتیجه مدت زمان رانندگی بر فعالیت و فرکانس عضلات بهتر نمایش داده شود.

Keywords:

الکترومیوگرافی , کمر درد , اسکلتی عضلانی , نوردیک , راننده , همدان