مصطفی کاظمی - دانشجو دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، خیابان حافظ،
پریسا قانونی - دانشجو کارشناسیارشد دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، خیابان حافظ،
مهدی شریفی - دانشجو کارشناسیارشد- دانشگاه قم دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، خیابان حافظ،
محمود مانی - استاد دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران، خیابان حافظ،

در این پژوهش بر استفاده از وینگلت های پره ای به منظور کنترل گردابه نوک بال هواپیما تمرکز شده است. هدف اصلی این تحقیق بررسی مشخصات هندسی موثر بر شکل پره های به کار رفته به عنوان وینگلت و بررسی تجربی تاثیر آنها بر ضرایب برآ، پسا و کارآیی آیرودینامیکی هواپیما است. 7 پره مختلف با تمرکز بر تغییرات دهانه پره ها، تعداد پره ها و شکل پره ها انتخاب و در تونل باد آزمایش شدند. نیروهای برآ و پسا در آزمایشها با استفاده از یک دستگاه بالانس خارجی سه محوره به صورت مستقیم اندازه گیری شدند. محل قرارگیری و نصب پره ها از سایر مطالعات اتتخاب شده و مشخصات هندسی آنها تحت بررسی قرار گرفته اند. بال متناهی با بالواره ناکا 64(1)412، دو پره یکسان با دهانه های متفاوت، دو پره یکسان با تعداد پره های متفاوت و سه پره با شکلهای آیرودینامیک مختلف از منظر زوایای نصب و پیچش نمونه های آزمایش بودند. کلیه آزمایشها در رینولدز 100 هزار و زوایای حمله منفی 4 درجه تا مثبت 20 درجه انجام پذیرفته است. نتایج حاصله نشان دادند که حضور وینگلتهای پرهای توانسته ضریب برآ را افزایش داده و منتج به کاهش ضریب پسا شوند. پره ها با دهانه های بزرگتر منجر به افزایش کارایی آیرودینامیکی بال می شدند هرچند که ضریب پسا را نیز افزایش می دادند در حالیکه تاثیر تعداد پره ها در زوایای حمله مختلف متفاوت بوده است. از نتایج استنباط میشود که استفاده از پره هایی با آیرودینامیک مطلوب توانسته کارایی آیرودینامیکی را تا بیش از دو برابر افزایش دهد و همچنین واماندگی بال را تا بعد از زاویه حمله 20 درجه به تاخیر بیاندازد.

گردابه نوک بال، بال متناهی، وینگلت، تونل باد