بررسی اثر اعمال زاویه پیچش بر پایداری طولی در یک نمونه هواپیمای بال پرنده

هواپیماهای بال پرنده فاقد دم و اجزای کنترلی هستند این موضوع باعث شده تا در کنار اثرات مثبت حذف دم، معایبی نیز در این پیکربندی ظاهر شود. یکی از چالشهای مهم در این مدل هواپیما، کاهش پایداری به ویژه پایداری در راستای طولی میباشد. در این تحقیق که بر پایه شبیه سازی عددی انجام گرفته است، سعی شده با اعمال زاویه پیچش هندسی در رئوس بال، پایداری طولی بهبود یابد. هندسه مورد استفاده در این مطالعه، یک نمونه هواپیمای بالپرنده با زاویه عقبگرد 56 درجه است که پیش از این یک گروه تحقیقاتی از کشور سوئد به تحلیل و بررسی تجربی و عددی آن پرداخته اند. در شبیه سازی عددی حاضر از مدل دو معادله ای کا-امگا- اساستی (k-omega-sst) برای پیشبینی رفتار آشفتگی جریان در سرعت 30 متر بر ثانیه استفاده شده و نتایج حاصل از آن برای چند زاویه پیچش اعمالی در نواحی خارجی بال و زوایای حمله مختلف استخراج شده است. نتایج حاصل شده بیانگر این است که با افزایش زاویه پیچش در نواحی خارجی بال، شروط مربوط به پایداری طولی ارضا شده؛ همچنین در زوایای حمله بالا رفتار طولی هواپیما بهبود یافته و پدیده پیچ آپ به تاخیر خواهدافتاد.