بررسی اثر فشار پاشش بر استراتژی با واکنش پذیری کنترلشده با سوخت رسانی ایزوبوتانول به همراه افزودنی ستانی

استراتژی احتراقی اشتعال تراکمی با واکنش پذیری یکی از روشهایی است که علاوه بر کاهش آلاینده ها به بهبود بازده حرارتی نیز کمکمی کند و همچنین باعث بهبود کنترل پذیری احتراق می شود. در این پژوهش استراتژی تک سوخته اشتعال تراکمی با واکنش پذیری کنترل شدهبا سوخت رسانی ایزوبوتانول به عنوان سوخت با واکنش پذیری کم و ایزوبوتانول به همراه مقداری افزودنی ستانی دی ترت بوتیل پراکسید بهعنوان سوخت با واکنش پذیری در یک موتور سنگین دیزل به منظور بررسی اثر افزایش فشار پاشش از نمونه پایه 600 تا 1600 بار به صورت عددیبه کمک نرم افزار کانورج مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با افزایش فشار پاشش، بیشینه فشار سیلندر تغییر نامحسوسی کرده اما مرحلهاحتراق به تعویق افتاده است و با افزایش فشار از 1400 بار، این موضوع با شدت بیشتری رخ داده است. همچنین مشاهده شد که میزان بازه احتراقنیز کاهش یافته و موجب افزایش بیشینه آزادسازی حرارت در فشار پاشش های بالا شده است. نتایج آلایندگی نشان داد که با افزایش فشار پاشش ازنمونه پایه تا 1600 بار، آلاینده های اکسیدهای نیروژن و کربن مونواکسید به ترتیب میزان 52٪ و 31 ٪ کاهش یافته اند. همچنین افزایش فشارپاشش باعث کاهش افت اتلافات حرارتی بنابرین افزایش فشار میانگین درون سیلندر و در نتیجه بهبود بازده اندیکاتوری کل به میزان 3 ٪ شده است.

Keywords:

اشتعال تراکمی با واکنش پذیری کنترل شده , ایزوبوتانول , افزدونی ستانی , افزایش فشار پاشش