عارف محمودتبار - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محمد امیر کریمی ترشیزی - دانشیار، گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
محسن شرفی - استادیار، گروه پرورش و مدیریت طیور، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
ناهید مژگانی - دانشیار، بخش بیوتکنولوژی، موسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، کرج، ایران

این آزمایش با هدف مقایسه اثر برخی پروبیوتیک های طیور تولید ایران بر مولفه­های عملکردی، شاخص های اقتصادی و ریخت شناسی روده کوچک با استفاده از 500 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه تجاری راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (شاهد) و جیره پایه به همراه پروبیوتیک­های 2- باکتوژن® 3- دی پرو® 4- های پروتکت® و 5- پروبیتاز® بودند. در سنین 24 و 41 روزگی، یک قطعه پرنده جنس نر از هر واحد آزمایشی برای بررسی شاخص های ریخت شناسی روده کوچک کشتار گردید. مقایسات مستقل برای مقایسه اثر پروبیوتیک در مقابل شاهد انجام شد. نتایج این مطالعه نشان دادند که تیمارهای حاوی پروبیوتیک تاثیر معنی داری بر افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی نداشتند. مصرف پروبیوتیک های پروتکت® موجب کاهش مصرف خوراک در کل دوره آزمایش نسبت به سایر تیمارهای حاوی پروبیوتیک شد (05/0≥P). وزن بدن نهایی، شاخص تولید اروپایی، شاخص های اقتصادی و درصد لاشه تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. استفاده از پروبیوتیک ها تاثیر معنی داری بر طول نسبی و شاخص های ریخت شناسی تهی­روده و ایلئوم نداشت. در مقایسه مستقل، استفاده از تیمارهای حاوی پروبیوتیک در مجموع باعث افزایش هزینه خوراک مصرفی نسبت به گروه شاهد گردید (05/0> P). بر طبق نتایج این مطالعه، به­نظر می­رسد که استفاده از پروبیوتیک های مورد بررسی در مقایسه با گروه شاهد، تاثیر معنی داری بر عملکرد صفات، شاخص های اقتصادی و ریخت شناسی روده کوچک جوجه­های گوشتی پرورش داده شده در شرایط بهینه نداشت.

ایلئوم, ضریب تبدیل غذایی, عملکرد, لاشه, وزن بدن