ناهید زهروجیان - دانشجوی دکتری، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
حسین مروج - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مجتبی زاغری - استاد، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
سعید امین زاده - دانشیار بیوشیمی، پژوهشگاه ملی مهندسی ژنتیک و زیست فناوری، تهران

این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر نوع پرنده بر انرژی قابل سوخت وساز ظاهری دو نوع کنجاله سویا (فرآوری شده و بدون فرآوری) اجرا شد. در این تحقیق از 36 قطعه مرغ مادر گوشتی سویه راس 308 (62 هفته)، 72 قطعه جوجه گوشتی نر سویه راس 308 (35 روزه) و 36 قطعه مرغ تخم گذار سویه های لاین دبلیو 36 (40 هفته) استفاده شد. در هر آزمایش تیمارها شامل یک جیره مرجع و دو جیره آزمایشی بود. در جیره­های آزمایشی 30 درصد کنجاله سویای فرآوری شده و یا 30 درصد کنجاله سویای بدون فرآوری جایگزین ذرت، کنجاله سویا و روغن جیره مرجع شد. به هریک از جیره­ها 1 درصد سلیت به عنوان نشانگر اضافه شد و انرژی قابل سوخت وساز با روش جمع­آوری فضولات به دست آمد. نتایج نشان داد، میزان انرژی قابل سوخت وساز کنجاله سویای فرآوری شده و بدون فرآوری در مرغ­های مادر گوشتی بیشتر از جوجه­های گوشتی و مرغ­های تخم گذار بود. میزان انرژی قابل سوخت وساز کنجاله سویای فرآوری شده در هر سه آزمایش بیشتر از کنجاله سویای بدون فرآوری بود (به ترتیب 08/2626 در مقابل 75/2274 کیلوکالری برای مرغ­های مادر گوشتی، 0/2466 در مقابل 6/1993 کیلوکالری در جوجه گوشتی و 46/2344 در مقابل 75/2079 کیلوکالری در مرغ­های تخم گذار). به طورکلی نتایج این آزمایش نشان داد، میزان دریافت انرژی از اقلام خوراکی بین سویه­های مورد آزمایش تفاوت داشت و همچنین فرآوری باعث افزایش ارزش تغذیه­ای کنجاله سویا شد.

انرژی قابل سوخت وساز ظاهری, دیجستا®, ریخت شناسی روده, سویه پرنده, نشانگر سلیت