عیسی دیرنده - استادیار، گروه علوم دامی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری، ساری، ایران، صندوق پستی ۵۷۸

هدف از این پژوهش، مطالعه تاثیر پنج روش همزمانی فحلی بر قطر فولیکول تخمک­ریزی کننده، غلظت پروژسترون در زمان تلقیح و روزهای 5 و 12 پس از تلقیح و درصد گیرایی در شرایط تنش حرارتی در گاو هلشتاین بود. بدین منظور 250 راس گاو هلشتاین (میانگین تولید روزانه بیشتر از 30 کیلوگرم در روز و نوبت زایش 1/1±6/3) به­طور تصادفی انتخاب و در گروه­های آزمایشی زیر شامل 1- آوسینک (OV)، 2- پری سینک/ آوسینک (PO)، 3- دابل آوسینک (DO)، 4- G7G آوسینک (G7G)، 5- PG7G آوسینک(PG7G) قرار گرفتند. نتایج نشان داد، قطر فولیکول تخمک­ریزی کننده در گاوهایی که با روش OV همزمان شدند در مقایسه با دیگر روش­ها به­طور معنی­داری کوچک­تر بود. غلظت پروژسترون در روزهای 5 و 12 پس از تلقیح در گاوهایی که با روش OV همزمان شده بودند در مقایسه با دیگر روش­ها کمتر بود (05/0 > P). گاوهایی که با روش OV همزمان شده بودند در مقایسه با دیگر روش­ها کمترین درصد گیرایی را در روز 32 و 60 پس از تلقیح داشتند (05/0 > P). بین دیگر روش­های همزمانی تفاوتی در درصد گیرایی در روزهای 32 و 60 پس از تلقیح وجود نداشت. به طورکلی نتایج این پژوهش نشان داد، استفاده از روش­های بر پایه پیش همزمانی پیش از آغاز آوسینک می­تواند سبب افزایش باروری در گاوهای هلشتاین در شرایط تنش حرارتی شود.

الایزا, اولتراسونوگرافی, تنش حرارتی, گاو شیری, همزمان سازی فحلی