مقایسه تاثیر زیلماکس و سطوح متفاوتی از اسانس زنیان به عنوان داروهای بتاآگونیست بر عملکرد رشد و متابولیت های بیوشیمیایی سرم در جوجه های خط پدری رگه آرین

این بررسی به منظور ارزیابی تاثیر مکمل سازی خوراکی اسانس زنیان یا زیلپاترول هیدروکلراید بر عملکرد، صفات لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی سرم در جوجه هایی که در دو محیط با برنامه‎های دمایی مختلف پرورش می‎یافتند، صورت گرفت. هدف دیگر این پژوهش، بررسی تاثیر تنش سرمایی بر فراسنجه های یادشده بوده است. یک طرح کامل تصادفی با هشت تیمار استفاده شد. چهار جیره خوراکی استفاده شد (جیره شاهد یا پایه، اسانس زنیان در دو سطح 150 و ppm450 و زیلپاترول در سطح ppm 6/1 که به جیره پایه افزوده می‎شدند) که هرکدام با تکرارهای مربوطه (24 تکرار؛ 192=n؛ یک قطعه جوجه نر آرین در هر قفس انفرادی به عنوان تکرار) در دو محیط با برنامه دمایی مختلف (محیطی با دمای طبیعی و محیطی با تنش دوره ای سرمایی) به جوجه ها خورانده می‎شد. نتایج نشان داد در محیط پرورشی طبیعی، افزودن اسانس زنیان در سطح ppm 450 و زیلپاترول به جیره پرنده ها موجب افزایش تری گلیسریدهای پلاسمایی در پایان دوره رشد (روز 29) در مقایسه با شاهد شد (05/0≥P). تنش سرمایی به طور معنی داری، عملکرد و وزن نسبی بورس فابریوس را در پرنده ها کاهش داد (05/0≥P). در کل افزودنی ها تاثیر مثبتی بر عملکرد پرنده ها نداشتند و نتوانستند تاثیر منفی تنش سرمایی روی جوجه ها را تخفیف دهند.

Keywords:

اسانس زنیان , تنش سرمایی , زیلپاترول هیدروکلراید , عملکرد رشد