فاطمه عزیز علی آبادی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، گروه علوم دامی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
حسن درمانی کوهی - دانشیار، گروه علوم دامی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
مهرداد محمدی - دانشیار، گروه علوم دامی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران

این آزمایش به مدت 42 روز با استفاده از 240 قطعه جوجه گوشتی یک روزه سویه راس 308، در قالب آزمون فاکتوریل 2×3 با سه سطح پروتئین (پایین، متوسط و بالا) و دو سطح نانو­یاور (حاوی نانویاور و بدون آن) با شش تیمار و چهار تکرار و ده قطعه جوجه در هر تکرار در قالب یک طرح کامل تصادفی انجام شد. اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دوره آغازین و رشد بر خوراک مصرفی معنی­دار بود (05/0P<). در رابطه با افزایش وزن روزانه نیز تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دوره آغازین، رشد و کل دوره معنی­دار شد (01/0P<). در مورد ضریب تبدیل خوراک هم تنها اثرگذاری اصلی سطح پروتئین جیره در دوره آغازین معنی­دار بود (01/0P<). اثر اصلی سطح پروتئین جیره برای وزن نسبی (درصد از وزن زنده) لاشه، ران، میزان چربی حفره شکمی و بورس معنی­دار بود (05/0P<). از نظر عیار پادتن (تیتر آنتی­بادی) علیه SRBC، در 28 روزگی اثر اصلی سطح پروتئین جیره و نانو­یاور بر عیار پادتن تام، IgG و IgM معنی­دار بود (05/0P<). سامانه ایمنی یاخته ای در پاسخ به تزریق PHA-P تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. به عنوان نتیجه­گیری کلی، جیره­های با سطوح بالای پروتئین توان بیشتری را به منظور بهبود عملکرد تولیدی و ایمنی جوجه­ها در مقایسه با جیره های با سطوح متوسط و پایین از خود نشان دادند. افزون بر این، وجود نانو­یاور منجر به تحریک پاسخ ایمنی هومورال جوجه­های گوشتی شد.

پاسخ ایمنی, پروتئین, عملکرد, نانویاور, ویژگی های لاشه