زینب بادپا - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی دانشگاه بوعلی سینا
مجید فضلی - استادیار گروه مهندسی عمران دانشگاه بو علی سینا.
صدیقه پزین - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی آب و سازه های هیدرولیکی دانشگاه بو علی سینا.

از جمله روش­های حفاظت سواحل رودخانه، ساخت انواع آبشکن­هاست. سازه­های آبشکن، هر چند با اهداف رسوب­گذاری و جلوگیری از فرسایش کناره­ها و حواشی رودخانه و تثبیت موقعیت آن احداث می­شوند، در عین حال، خود تحت تاثیر پدیده فرسایش  ناشی از تمرکز جریان می­باشند. در این تحقیق تاثیر زاویه اتصال به ساحل آبشکن باز توری­سنگی با تخلخل 30 و 50 درصد بر الگوی جریان و توپوگرافی بستر مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد آبشکن­های قائم تاثیر مخرب­تری بر توپوگرافی بستر داشته و بعد از آن آبشکن دافع با تغییرات عمده در الگوی جریان اثرهای قابل­ توجهی بر ابعاد حفره آبشستگی دارد. در آبشکن قائم، بیشترین تغییرات مربوط به افزایش سرعت طولی جریان در دماغه­ی آبشکن و به دلیل تنگ­شدگی بیشتر مجرا و طول موثر بیشتر آبشکن می­باشد. آبشکن­های دافع با دفع جریان به سمت دیواره مقابل و اغتشاش زیاد به­دلیل مخالفت با جهت اصلی جریان پس از آبشکن قائم تغییرات زیادی در توپوگرافی بستر ایجاد کرده و نسبت به آبشکن جاذب حفره آبشستگی بزرگ­تری ایجاد می­کند.

آبشکن توری سنگی, الگوی جریان, توپوگرافی بستر, زاویه آبشکن