فرید محسنی - استادیار گروه حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده پیشگیری از جرم و اصلاح و تربیت، دانشگاه علوم قضایی و خدمات اداری
رضا رحیمیان - دانشجوی دکتری حقوق جزا و جرم شناسی، دانشکده پیشگیری از جرم و اصلاح و تربیت، دانشگاه علوم قضایی تهران

رویکرد مبتنی بر اساسی ­سازی نهادهای کیفری، یکی از موثرترین راهبردها در راستای سامان ­بخشی به گفتمان ­های ناظر بر  پاسداشت حق­ها و آزادی­ های بنیادین شهروندان در برابر قدرت عمومی است. با هدف کاستن از آسیب­ های ناشی از بهره­ گیری غیرضروری از کیفر حبس و نظام­مند سازی رویه­ ی قضایی ایران در گزینش این کیفر، ایجاب می­ نماید که در سطوح سیاست جنایی تقنینی و قضایی، در این خصوص چاره ­اندیشی شود. در همین راستا، اساسی­ سازی توسل به حداقل کیفر قانونی حبس و شناسایی این رویکرد به عنوان یک اصل حقوقی ، از جمله راهبردهایی است که می­تواند در تحقق اهداف پیش­ گفته، نقشی محوری داشته باشد. در این مقاله، با تکیه به اصل کمینه­ گرائی کیفری، به مطالع ه­ی تطبیقی نحوه­ ی کاربست این اصل در مقام گزینش کیفر حبس در نظام­ های حقوقی ایران و فرانسه و همچنین فقه اسلامی، پرداخته شده است.

اساسی سازی نهادهای کیفری, اصل کمینه گرائی کیفری, جمعیت کیفری, اصل تعیین حداقل حبس, اهداف کیفر