بررسی رویکردهای سبکشناسی در چهار مقاله نظامی عروضی
Publish place: 4th International Conference on the Study of Language, Literature, Culture and History
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,933
This Paper With 10 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
LLCSCONF04_064
تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1399
Abstract:
چهارمقاله مشتمل است بر چهار فصل که در آنها به ترتیب در مورد ماهیت فنون دبیری، شعر، نجوم و طب بحث شده است. دو مقاله این اثر به خاطر اشاره به حکایات تاریخ ادبیات و آوردن برخی توضیحات ازمعاصرین مولف، یکی از منابح کهن و مورد استناد ادیبان و مورخان قرون بعد به شمار آمده و همواره در زمره مهم ترین آثار نثر کهن فارسی قرار گرفته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی بر آن است تا در این مقاله، رویکرد سبکی نظامی عروضی را بررسی کند. هر چند که اثر مزبور براساس هیچ کدام از نظریه های جدیدی سبک شناسی به نگارش در نیامده و با رویکردی سنتی که بعدها نیز در دیگر تذکره ها توالی پیدا می کند، به تالیف این اثر پرداخته است اما دستاورد پژوهش نشان میدهد که وی به بیشتر به رویکردهای سنتی سبک شناسی (شمی، عاطفی، تاثری و بیانی) توجه کرده است اما پرداختن به بافت موقعیتی نیز که عمدتا سیاسی و اجتماعی است در این اثر مورد توجه قرار گرفته است، اینکه نظامی عروضی معتقد است؛ شعر و ادبیات مخصوص دربارها بوده و کاربردهای امروزین آن بدین شکل که ما می انگاریم مطرح نبوده است و نشان میدهد تنها ملاذی که به شعرا و نویسندگان مجال خودنمایی و کسبعطا می داد دربار بوده است، بیانگر بافت موقعیتی روزگار شاعران و نویسندگان آن زمان است که در ادامه به بررسی آن پرداخته می شود
Keywords:
Authors
شراره الهامی
گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سنندج، دانشگاه آزاد اسلامی، سنندج، ایران.
فاطمه جعفری
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی سنندج