سعد بن عبدالله و گستره ی فعالیت علمی حوزه حدیثی قم

تمرکز بر روایان هر حوزه در بررسی حوزه های حدیثی و شناخت گرایش نحله های فکری در دوره های گذشته امری لازم به شمار می رود. نگاشته حاضر از همین رو، با روش کتابخانه ای و رویکردی توصیفی، تحلیلی نسبت به یافته های رجالی، به بررسی شخصیت و جایگاه کلامی یکی از محدثین مکتب قم پرداخته است. سعد بن عبدالله اشعری قمی در میان دانشمندان قم و بلکه جهان تشیع چهره ای شناخته شده و موجه می باشد. وی علاوه بر تسلط و آگاهی از دانش حدیث شیعه، از حدیث اهل سنت نیز آگاهی یافته بود، و این امر در فضای قم از او چهره ای برجسته به نمایش گذاشته است. سعد بن عبدالله علاوه بر استماع و نقل حدیث برای نگاشتن نیز اهمیت فراوانی قائل بوده است، نگاشته های وی نشان می دهد وی نه تنها در علم فقه بلکه در علم رجال، فرق و مذاهب، کلام و در زمینه پاسخ گوئی به نیازهای عقیدتی شیعه عالمی سخت کوش و اثر گذار بوده است؛ بهره اندیشمندان پس از وی از توشه دانش به جای مانده از او گواه بر این مدعاست. در این نوشتار پس از معرفی اجمالی سعد بن عبدالله به ویژگی های علمی، بررسی طرق نقل کتاب تا به وی و اساتید و شاگردان او از فریقین و گرایش و خط فکری وی و به صورت مشروح تر به بررسی کتب نگاشته شده توسط سعد و زمینه های اختلاف در کتب وی پرداخته شده است و در فرایند این امر، تلاش گردیده با تمرکز بر شخصیت علمی سعد، نگاهی جامع تر نسبت به مکتب قم ارائه و گستردگی تبادل دانش و وسعت آگاهی محدثین این حوزه حدیثی به فراخور حجم مقاله با محوریت سعد بن عبدالله با توجه به گستره نقش وی در کتب اربعه به نمایش در آید.

Keywords:

سعد بن عبدالله , حوزه حدیثی قم , فعالیت علمی