پیشگیری از وقوع جرم در پرتو خانواده و تربیت

نقش نهاد خانواده به عنوان موثرترین و بنیادی ترین نهاد اجتماعی، یک نقش غیر قابل انکار است. حال اگر بتوان با به کارگیری متغیرهای تربیتی، افراد جامعه را به سوی هنجارهای صحیح رهنمون نمود نتیجه ای جز تحقق هدف غایی علم جرم شناسی یعنی پیشگیری از جرم با کمترین هزینه به دست نخواهد آمد. هدف از این پژوهش تاثیر به کارگیری متغیرهای تربیتی در امرتربیت و میزان آن بر تکوین شخصیت غیر مجرمانه است. جامعه آماری این پژوهش دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد کلیه گرایش های حقوق دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی بوده اند که با یک دید فنی انسان های به هنجاری محسوب می گردند و با روش تصادفی ساده انتخاب شدند. این پژوهش با مطالعه 72 تن از این جامعه اماری به دنبال پاسخ به این سوال بوده است که عوامل مطروحه در امر تربیت در نهاد خانواده تا چه میزان در گرایش این افراد به هنجارهای صحیح در مقابل هنجارهای مجرمانه تاثیرگذار بوده است. این مطالعه میدانی از طریق پرسشنامه به صورت من تو من با پرسش شونده صورت پذیرفت میزان قابلیت اعتماد به ابزار انداز گیری به روش آلفای کرونباخ، یعنی سوالات پرسشنامه معادل 89% محاسبه گردید که به معنای پایای دقیقی برای اندازه گیری متغیرهای موضوع پژوهش است داده های خام آکاری به کارشناسی ارشد آمار ارجاع شد که پس از تحلیل آنها با نرم افزار اس پی اس اس مشخص گردید که در مورد 99% افراد جامعه آماری در طول دوران رشدشان مسایل تربیتی به صورت صحیح به کار گرفته شده است به دیگر سخن می توان گفت میزان تاثیرگذاری نقش خانواده با به کارگیری متغیرهای روانشناسی تربیتی در تکوین شخصیت غیر مجرمانه 99% است.

Keywords:

پیشگیری , جرم , تربیت , خانواده