سکونت در خانه یا تصاحب آن

خانه در قدیم از یک سو کانون احساسات ، عواطف افکار و اندیشه ها و وابستگی های فردی و خانوادگی و از سوی دیگر بازتاب فرهنگ زمان خویش بود. معمار خانه های سنتی بیشتر روح انسان ها را هدف قرا رمی داده است و نقشی اساسی و تاثیر گذار در ارتقای حضور ادمی در خانواده و جامعه بازی می نموده است اما امروزه در اثر اضطراب ناشی از شتاب شهرنشینی شدن کیفیت و نحوه سکنی گزیدن نیز دچار دگرگونی شده و حقیقت خانه که سکنی و ارامش بخشیدن به ساکنان ان است از میان رفته است پس برای اشتی با گذشته از معماری نمی توان اغاز کرد بلکه از نحوه سکنی گزیدن باید شروع نمود.

Keywords:

خانه سنتی , سکنی گزیدن , اندیشه و خاطره , ارامش بخشیدن , فرهنگ