بازتاب طبیعت در شکل گیری کهن الگو های زیستی معماری ایران

انسان موجودی است که کاملا از طبیعت نقش می پذیرد و مقلد اوست او با فراگیری از طبیعت اقدام به ساخت در طبیعت می کند در حقیقت ریشه و مبنای تمام اقدامات بشری در طبیعت است و براین اساس تمامی نواوریهای بشر چیزی بجز کشف گوشه ای از طبیعت نمی باشد طبیعت گرایی و میل به سازگاری با طبیعت از روزگار کهن در معماری محلی و مردمی رایج و اشکار بوده و معماران ایرانی نیز از دیرباز به ان توجه داشته و رابطه مسالمت امیز با طبیعت را بصورت سنتی حفظ کرده اند. دراین مقاله سعی شده است با به تصویر کشیدن نمونه معماری مسکونی موجود سازگار با طبیعت و بررسی رابطه بین آنها خانه و طبیعت و نحوه تاثیر آن بر زندگی و در نهایت چگونگی شکل دهی این عوامل به معماری انسانی به این نتیجه کلی تر برسیم که همواره رابطه ناگسستنی و دوجانبه ای میان انسان و طبیعت وجود دارد که معماری بدون هماهنگی و برقراری ارتباط با این دو غیر ممکن و ناپایدار خواهد بود.

Keywords:

طبیعت , معماری , سازگار , رابطه , انسان