تعیین موثرترین عامل اثربخشی انتقال فناوری در توسعه میادین نفتی ایران با استفاده از مدل اثربخشی مشروط انتقال فناوری

چکیده انتقال فناوری به عنوان یکی از پارادایم های عصر جدید، فرایندی است که به کشورهای در حال توسعه جهت بهره برداری بهینه از منابعشان در اجرای پروژه ها کمک می کند، دستیابی به موفقیت در رقابت با سایر کشورها را تسهیل و امکان توسعه اقتصادی و رشد کشورهای کم تر توسعه یافته از نظر تکنولوژیکی را فراهم می کند. بنابراین هدف از این پژوهش تعیین استراتژی انتقال فناوری در صنایع بالادستی نفت (توسعه میادین نفتی) جمهوری اسلامی ایران با استفاده از مدل اثربخشی مشروط انتقال فناوری در نظر گرفته شد. بدین منظور، به بررسی دیدگاه ها و نگرش های 30 نفر از مدیران و کارشناسان خبره حوزه انتقال فناوری شامل عوامل انتقال فناوری در توسعه میادین نفتی کشور پرداخته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از نرم افزار SPSS و آزمون های رگرسیون و فریدمن استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که از میان عوامل انتقال فناوری در توسعه میادین نفتی موضوع انتقال در بالاترین اولویت قرار دارد که از بین زیرمعیارهای آن دانش علمی و فناوری فیزیکی بیشترین اولویت را دارد. در ارزیابی فناوری موجود در شرکت استفاده از ماشین آلات و تجهیزات با دقت بالا بیشترین درصد و استفاده از تکنیک های برنامه ریزی و هماهنگی تولید، کپی سازی تجهیزات و قطعات مورد نیاز و همچنین امکان اعمال تغییرات طراحی جهت استفاده بهینه از موارد موجود در پایین ترین سطح قرار دارند. واژگان کلیدی: انتقال فناوری، مدل اثربخشی مشروط انتقال فناوری، توسعه میادین نفتی

Keywords:

انتقال فناوری , مدل اثربخشی مشروط انتقال فناوری , توسعه میادین نفتی