میثم زندی گوهرریزی - دانشجوی دکترای فلسفه منطق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
لطف الله نبوی - دانشیار فلسفه دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران.

امکان استقبالی یک بحث قدیمی میان فلاسفه در طول تاریخ فلسفه بوده است. از یک سو، ارسطو معتقد است رخدادهای آینده به امکان رخ می دهند. از سوی دیگر، دئودوروس بر این باور است آنچه در آینده رخ می دهد، هم اکنون متعین شده است. دئودوروس استدلالی بر له جبرگرایی بر اساس چند فرضیه ارائه کرده است. منطقدانان و فلاسفه تلاش می کنند تا با رد نخستین فرضیه دئودورس که ضرورت گذشته است، جبرگرایی را رد کنند. با این وجود، آنها تنها قرائت خاصی از این فرضیه را بر اساس استدلال به نفع جبرگرایی قرون وسطی در نظر می گیرند، در حالیکه فلاسفه دیگر قرائت عام از این فرضیه دارند. یک استدلال جدید در این مقاله به نفع جبرگرایی ارائه می شود مشابه با استدلال قرون وسطی بر اساس قرائت عام که بوسیله سیستمهایی که استدلال قرون وسطی را رد می کنند، رد نمی شود. این اشکال در برخی از ویژگیهای مدلهای شاخه ای برای زمان ریشه دارد. ما نشان می دهیم این ویژگیها چیست و چطور می توان مشکلاتی را که این ویژگیها تولید می کنند حل کرد.

منطق زمان متریک, سیستم اکام, خط باریک قرمز, مدل شاخه ای, ضرورت گذشته