رابطه رسالت مسیر شغلی با رضایت تحصیلی: نقش میانجی خودکارآمدی تصمیم گیری و انطباق پذیری مسیر شغلی و نقش تعدیل گری مقطع تحصیلی

هدف این پژوهش بررسی رابطه رسالت مسیر شغلی با رضایت تحصیلی از طریق خودکارآمدی تصمیم گیری و انطباق پذیری مسیر شغلی و با تعدیل گری مقطع تحصیلی بود. طرح پژوهش، رابطه ای از نوع مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی        94-93 بودند. نمونه ای با حجم 300 نفر به روش نمونه گیری طبقه ای نسبی از بین آنان انتخاب شدند. ابزارهای اندازه گیری شامل مقیاس رسالت مسیر شغلی (Dik & Steger, 2006) انطباق پذیری مسیر شغلی (Savichas & Porfeli, 2012)، خودکارآمدی تصمیم گیری مسیر شغلی (Taylor & Betz, 1983) و رضایت تحصیلی (Lent et al., 2007) بود. داده ها از طریق تحلیل رگرسیون چندگانه و مدل سازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد رابطه داشتن رسالت و خودکارآمدی تصمیم گیری به مقطع تحصیلی بستگی داشت (001/0> p). همچنین رابطه داشتن و جستجو رسالت با انطباق پذیری مسیر شغلی به مقطع تحصیلی بستگی داشت (001/0> p). داشتن رسالت به طور مستقیم و به طور غیرمستقیم از طریق خودکارآمدی و انطباق پذیری مسیر شغلی با رضایت تحصیلی دانشجویان رابطه داشت (001/0> p). در دانشجویان تحصیلات تکمیلی، مقطع تحصیلی توانست رابطه داشتن رسالت با رضایت تحصیلی از طریق انطباق پذیری و خودکارآمدی تصمیم گیری را تعدیل کند (01/0> p). به طورکلی خودکارآمدی و انطباق پذیری مسیر شغلی در رابطه بین داشتن رسالت و رضایت تحصیلی میانجی و مقطع تحصیلی تعدیل گر این روابط است.

Keywords:

رضایت تحصیلی , رسالت مسیر شغلی , خودکارآمدی تصمیم گیری شغلی , انطباق پذیری مسیر شغلی , مقطع تحصیلی