ارزیابی و تحلیل عملکرد دهیاری ها با تاکید بر رویکرد حکمروایی شایسته مطالعه موردی: روستاهای بخش مرکزی شهرستان اردبیل

انتخاب دهیار به عنوان مدیریت نوین روستایی را می توان به عنوان نقطه ی عطفی در تاریخ مدیریت روستایی به شمار آورد. دهیاری ها از بدو تشکیل تاکنون با استفاده از همیاری و مشارکت مردم و کمک های دولتی به منظور رفع نیازمندی های عمومی، بهبود و نظافت محیط، حفظ و نگهداری و بهره برداری از زیر ساخت ها و غیره اقدام کرده اند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی کارکرد دهیاری ها در چهارچوب حکمروایی شایسته از دیدگاه ساکنان روستاهای بخش مرکزی شهرستان اردبیل است. تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی و بر اساس ماهیت توصیفی تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش 34 روستای دارای دهیاری با جمعیت 28199و 8151 خانوار است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 367 نفر برآورد گردید. پراکندگی تعداد نمونه ها در روستاها متناسب با جمعیت آنها توزیع گردید و انتخاب نمونه ها در روستاها به صورت تصادفی سیستماتیک بوده است. به منظور ارزیابی عملکرد دهیاران از هشت شاخص حکمروایی خوب(مشارکت، قانونمندی، پاسخ گویی، مسئولیت پذیری، عدالت محوری، توافق جمعی، شفافیت، کارآیی و اثربخشی) در قالب 60گویه استفاده گردید. پرسشنامه با پرسش های بسته در قالب طیف پنج گزینه ای لیکرت طراحی گردید. روایی صوری پرسشنامه به وسیله پانل اساتید متخصص تایید قرار گرفت. میزان پایایی کل پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ 784/0 بدست آمد. نتایج آزمون t تک نمونه ای با میانگین 07/2 نشان داد حکمروایی شایسته روستاهای بخش مرکزی اردبیل پایین تر از حد متوسط است. نتایج نشان می دهد که کارکرد دهیاری ها بر اساس حکمروایی شایسته از دیدگاه ساکنین روستاهای بخش مرکزی اردبیل کمتر از حد متوسط ارزیابی می شود و در شرایط مطلوبی نیست.

Keywords:

دهیاری , مدیریت روستایی , حکمروایی , حکمروایی شایسته , حکمروایی روستایی