آمنه سواری ممبینی - دانشجوی دوره دکترای رشته ترویج و آموزش کشاورزی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان

امروزه آموزش عالی کشاورزی در کشور، با توجه به سرعت تغییر و تحول­ ها، کارآیی لازم را نداشته و فراگیران را برای سازگاری با شرایط متحول بخش کشاورزی آماده نمی­ کند. روش پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نظر نحوه گردآوری داده­ ها توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری دانشجویان کارشناسی ارشد سه دانشکده ­ی مهندسی زراعی و عمران روستایی، دانشکده ­ی کشاورزی و دانشکده ­ی علوم دامی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان به تعداد 112 نفر انتخاب گردید. روش نمونه ­گیری طبقه ­ای متناسب با حجم نمونه می ­باشد. ابزار جمع­ آوری اطلاعات پرسشنامه ­ای محقق ساخت برمبنای پیشنهادهای ارائه شده درگردهمایی روسای دانشکده های کشاورزی سراسر کشور می ­باشد. مهم­ترین نتایج آمار توصیفی بیانگر آن است که از میان پیشنهادهای ارائه شده سه پیشنهاد رفع مشکلات موجود در زمینه ­ی تشخیص صلاحیت ثبت شرکت ­های مهندسی مشاور، ارتباط موثر و سیستماتیک دانشکده ­ها با مراکز استانی مرتبط با بخش پژوهش و در نظر گرفتن هزینه ­ی استهلاک دستگاه ­های موجود در آزمایشگاه و رفع مشکل آزمایشگاه ­ها به ترتیب رتبه اول تا سوم را به خود اختصاص داده و در اولویت بودند. همچنین مهم­ترین نتایج آمار استنباطی نشان داده است که بین دیدگاه دانشجویان دختر و پسر مورد مطالعه در خصوص مولفه برنامه­ ریزی، پیشنهاد ایجاد رشته­ ها و گرایش ­های مورد نیاز و تقویت تخصص­ های بین رشته ­ای و بازنگری در رشته ­های موجود به فراخور نیاز هر منطقه با اطمینان 99%  تفاوت آماری معنی ­داری وجود داشت.

آموزش عالی, توسعه, آموزش عالی کشاورزی, خوزستان