احسان اله جلیلی - دانشجوی دکتری گروه زراعت و کارشناس ارشد حفظ نباتات مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان اشتهارد، البرز، ایران
فرناز گنج آبادی - دانشجوی دکتری گروه زراعت، واحد شهر قدس، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
داود حبیبی - عضو هئیت علمی دانشگاه آزاد اسلامی کرج، البرز، ایران.
علیرضا عیوضی - استادیار پژوهشی بخش تحقیقات نهال و بذر، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان غربی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ارومیه، ایران.

در راستای افزایش عملکرد کیفی و کمی زعفران، در اثر برهمکنش کود بیولوژیک نیتروکسین و مدیریت آبیاری، آزمایشی در سال زراعی 96-1395 در استان البرز (اشتهارد) اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های یک بار خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل روش آبیاری (آبیاری به صورت نوارهای تیپ سطحی، زیر سطحی (عمق 15 سانتی متری) و آبیاری معمول (عرف منطقه) در کرت اصلی) و کود بیولوژیک نیتروکسین (عدم مصرف (شاهد)، دو، چهار و شش لیتر در هکتار در کرت فرعی) بود. یافته های این تحقیق نشان داد که اثر ساده و برهمکنش کاربرد کود بیولوژیک نیتروکسین و مدیریت آبیاری در تمام صفات مورد اندازه گیری معنی دار بود. به منظور استفاده ی بهینه از منابع آب، جهت کاهش تلفات آبیاری و دست یابی به عملکرد بالا در تولید زعفران، از روش آبیاری قطره ای (تیپ زیر سطحی) می توان استفاده کرد. اعمال مدیریت آبیاری قطره ای نوار تیپ زیرسطحی به همراه کود بیولوژیک نیتروکسین 4 لیتر در هکتار نسبت به سایر تیمارهای مورد آزمایش برتری داشته است به طوری که بیشترین عملکرد کلاله زعفران نیز در این تیمار با 08/5 کیلوگرم در هکتار مشاهد شد.

پیکروکروسین, سافرانال, کروسین, روش آبیاری