فاطمه پورشهسواری - دکتری روانشناسی تربیتی، عضو هیئت علمی دانشگاه پیام نور و مدرس دانشگاه علمی کاربردی نوبنیاد.

امروزه در سازمانها به ویژه محیطهای شغلی صنعتی و معدنی و مشاغلی که به صورت بالقوه با خطرات و حوادث بیشتری روبرو هستند موضوع ایمنی، بهداشت و محیط زیست به صورت یک مفهوم پذیرفته شده و قانونی درآمده است. در این سازمانها بخش های مشخصی با تشکیلات منظم و شرح وظایف مدون به عنوان واحد ایمنی، بهداشت و محیط زیست (HSE تعریف شده است. هر کدام از ابعاد این بخش تعریف مشخص خود را دارد و با آئین نامه ها و دستورالعملهای مشخص در صدد انجام وظایف آن حوزه است. هدف قسمت ایمنی از بین بردن یاکاهش احتمال خطر، آسیب به اشخاص، ماشینها و ابزار کار است. در قسمت محیط زیست به دنبال پیشگیری از آسیب به اجزاء اصلی محیط زیست شامل آب، خاک، هوا و پوشش گیاهی و به طور کلی محیط زیست اطراف می باشد. در قسمت سلامت نیز در مقوله های بهداشت کار و بهداشت حرفه ای با رویکرد غالب توجه به سلامت جسمی تعریف شده است. در این میان به حوزه سلامت روان که به تعریف سازمان بهداشت جهانی بخش مهمی از سلامت عمومی فرد را تشکیل می دهد آنچنان که ضرورت آن می باشد توجه نشده و در ذیل آزمایشهای طب کار به صورت حاشیه ای به آن پرداخته شده است. نتایج پژوهشها نشان می دهند که متغیر سلامت روان نقش تعیین کننده در ایمنی محیط کار، رضایت شغلی و افزایش بهره وری در سازمان و بالطبع رسیدن سازمان به اهداف خود ایفا می کند. لذا هدف این پژوهش با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای تبیین مفهوم محیط کار ایمن روانی و ضرورت نهادینه سازی آنها در محیط کار به عنوان فرهنگ ایمنی روانی کار بوده است. پژوهش به این سوال پاسخ داده است که محیط ایمن روانی کار چیست و چه ویژگیهایی دارد و برای ایجاد این محیط چه اقداماتی می توان انجام داد.

محیط کار ایمن روانی، سلامت روانی، مولفه های سلامت روانی