فرزانه اعظم لطفی - استاد و عضو هیئت علمی دانشکده زبانها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران

ایران و هندوستان با ادبیات و حماسه و تمدن کهن در شرق ادبیات مقاومت ماندگاری را در جهان بر جای گذارده اند . تاریخ کهن این دو سرزمین عظیم شاهد اساطیری است که به پاس حرمت خاک و پرچم و ناموس سرزمین خود از جان و مال خویش به سادگی می گذرند نعره چو ایران نباشد تن من مباد شاهنامه فردسی از حماسه پایداری کهن ایران خبر می دهد .از طرفی هندیان نیز چنین آوازه پایداری در حماسه های کهن خود همچون راماینه و مهابهارت داشته اند در این حماسه ها مقاومت و پایداری علیه راکشسان یا همان شیاطین جسم و روح و روان بود است که با پیروزی حق علیه باطل پایان می یافته است . در بخش دوم کتاب مقدس گیتا آیت 34 آمده است اگر از انجام وظیفه خود سر باز زنی مردم همیشه به بدی یاد خواهند کرد .چرا که یک روز با عزت زیستن بهتر از هزار روز با ذلت خواری . ادبیات پایداری از دوران کهن تا غلبه و استعما ر انگلستان بر هند روحیه مقاومت و پایداری این دو سرزمین کهن همچون چراغ راهی برای ادبیات پایداری معاصر هر دو کشور می باشد.در این پژوهش به بررسی و تحلیل و تطبیق ادبیات مقاومت و پایداری و اندیشه مرگ سرخ وام گرفته از میراث پایداری کهن این دو سرزمین پرداخته می شود

ادبیات صلح وپایداری کهن هند ،ادبیات پایداری کهن ایران ،رام و ارجونا، مهابهارت و رامایانا ، کاوه و درفش کاویانی در شاهنامه ، مرگ سرخ و ایثار در کهن ایران و هند.