بررسی تعدیل قرارداد در نظام حقوقی ایران

امروزه اصل حاکمیت اراده، طرفین را قادر می سازد تا نه تنها در زمان تشکیل قرارداد و ایجاد رابطه حقوقی طرف، نوع، شروط و سایر ناظر بر این رابطه را در فضایی آزاد و با تراضی یکدیگر، معین نمایند، بلکه این آزادی عمل بعد از انعقاد و در حین اجرایی قرارداد نیز وجود دارد؛ بنابراین، طرفین قرارداد اصولا می توانند با تراضی یکدیگر و با هر هدفی، در پیمان خویش تجدید نظر نموده آن را تغییر داده یا اصلاح نمایند . این امکان حتی پس از خاتمه قرارداد نیز وجود دارد. گاه دو طرف ضمن اجرای قرارداد متوجه می شوند که انجام آن و ادامه طرح های مورد نظر با نرخ های پیشبینی شده امکان ندارد، پس با حسن نیت به توافق می رسند که یا از کیفیت کار و میزان تعهد بکاهند. یا بر بهای کالاها یا خدمت موضوع آن بیفزایند، به گونه ای که تعادل نخستین بین دو عوض در شرایط جدیدی برقرار شود . در نتیجه اصلاحیه یا متممی بر قرارداد نخستین می نویسند و آن را تعدیل می کنند . لذا پژوهش حاضر به بررسی تعدیل قرارداد در نظام حقوقی ایران می پردازد.