بررسی تطبیقی نهاد اقامتگاه در حقوق ایران و حقوق بین الملل خصوصی
Publish place: 2nd national conference on Law and Political Science
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,974
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISCV02_060
تاریخ نمایه سازی: 17 خرداد 1399
Abstract:
اقامتگاه مقرر هرشخص اعم از حقوقی یا حقیقی می باشد. معیارهای گوناگونی از سوی قانونگذارهای کشورها جهت تعیین اقامتگاه اشخاص اتخاذ شده است. در حقوق بین الملل خصوصی اقامتگاه را رابطه ای حقوفی،دارای بعضی از خصائص سیاسی که بین اشخاص و حوزه معینی از قلمرو دولتی برقرار میشود محسوب میگردد که اقامتگاه یک عامل تقسیم مادی و مربوط به مکان است که افراد در آنجا ساکن میباشند و در حقوق ایران این معیار مرکز امور مهم شخص می باشد و در حقوق کانادا اقامتگاه شخص محلی است که وی با آنجا روابط واقعی تر و ملموس تر دارد.اقامتگاه در حقوق بین الملل خصوصی ایران نقش مستقیم ندارد، اما اقامتگاه محور اصلی قانون بین الملل خصوصی کانادا می باشد. در حقوق کانادا برخلاف حقوق ایران که قانون صالح بر احوال شخصیه را قانون دولت متبوع یا ملی آنان می دانند قانون صالح بر احوال شخصیه افراد محل اقامتگاه آنهاست.
Keywords:
Authors
رضا بنی آشکار
مدرس مدعو، کارشناس ارشد، گروه حقوق خصوصی، دانشگاه پیام نور، گیلان، ایران
مائده قدیمی گوشلوندانی
مدرس مدعو، کارشناس ارشد، گروه حقوق خصوصی، دانشگاه پیام نور، گیلان، ایران