امیررضا عباس زاده بنائی یان - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بین الملل، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز

در طول تاریخ بشر انسانها و حکومتها گاه و بیگاه به سراغ جنگ رفته و سهمگین ترین خشونتها را در حق هم مرتکب شدهاند و در این میان زنان و کودکان، اسراء و غیر نظامیان بیشتر از سایر گروه های اجتماعی آماج حملات ناجوانمردانه شده و هنوز هم می شوند. اما با پایان مخاصمات مسلحانه آنها به سراغ زندگی سابق خود بازگشته و طوری رفتار میکنند که انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است در حالی که خون هایی که به ناحق بر زمین ریخته شده فریاد میزند و عدالت را می طلبد. در عین حال در گذشته نیز مردان بزرگی بوده اند که گام به جلو برداشته و در تلاش برای به کیفر رساندن تبهکاران و جنایتکاران بوده اند که این مهم یکی از آرزوها و آرمانهای بشری از گذشته تاکنون است. اساسا0 همین بی تفاوتی نسبت به کیفر جنایتکاران بوده که موجب تجری و تکرار جنایاتی چون نسل کشی، تجاوز، جنگ افروزی، جنایات علیه بشریت، جنایات جنگی، جنایات علیه صلح و صدها نوع بزه خطرناک دیگر از سوی متجاوزان به ساحت حقوق بین الملل شده است که بهترین ابزار مقابله با آن تاسیس فوری محاکم جزائی بین المللی و کمک گرفتن از سازمانهای بین المللی و دولتها و ملتها برای اطلاع رسانی، دستگیری، محاکمه عادلانه و کیفر متناسب با جنایات ارتکابی است. در این تحقیق تلاش داریم به این سوال پاسخ دهیم که چه علل و عواملی مانع حرکت رو به جلو دیوان کیفری بین المللی در رسیدگی و کیفر جنایتکاران بین المللی میشود و آیا میتوان این موانع را به سرعت حذف کرد یا نه. در عین حال روش تحقیق در این تحقیق توصیف اصطلاحات و تحلیل حقایق و یافته است تا شاید در آینده با افزایش آگاهی های همگانی مانع از تکرار این جنایات و جلوگیری از بی کیفری گردیم.

بی کیفری، دیوان کیفری بین المللی، شورای امنیت، صلاحیت، جنایات