محسن ملکی گلین بلاغی - دانشجوی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

یکی از مهمترین اصول در تجلی عدالت در حقوق کیفری، متناسب بودن میان جرم و مجازات است که به شکل یک اصل در نظام های حقوقی کیفری درآمده است.به طور کلی رعایت اصل تناسب به معنای مقابله به مثل نیست چرا که محذورات اخلاقی مانع این امر می باشد، بلکه تناسب در مفهوم برابری در تاثیر و ارزش جرم و مجازات بر مجرم و جامعه است.با توجه به محوریت مجرم و جامعه در برقراری تناسب، دو مکتب اصلی کیفرگرائی و فایده گرائی در این مورد پدید آمده اند که اولی بر تناسب کیفر مجرم با جرم و دومی بر فایده پیشگیرانه مجازات مجرم در جامعه تاکید دارد.در مقاله حاضر به بررسی مبانی اصل تناسب در این دو مکتب خواهیم پرداخت.

جرم، مجازات، اصل تناسب، کیفرگرائی