امیر آذری فرد - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیکی، گروه حقوق خصوصی، تهران، ایران

حسن نیت از جمله مقولههای بحث آفرین در قانون معاهدات بر شمرده میشود. بالاخص به خاطر نقش بی بدیل قوانین گذشته، اثرگذاری حسن نیت به احتمال خیلی بالا در آینده افزایش خواهد داشت. علی رغم اینکه هیچ گونه دریافت کلی برای حسن نیت وجود ندارد، اما بنا بر وضعیت هر پرونده، قاضی ها میل ویژه ای به نشان دادن نوعی حسن نیت در رابطه با قواعد و مقررات دارند. در این مقاله به بررسی قوانین دو کشور آلمان و انگلستان در این حوزه پرداخته میشود که میتواند در نمایش تحلیلی جامع از حسن نیت و ایجاد نوعی قوانین ثابت و کلی موثر واقع گردد. همینطور مفهوم صداقت و تعهد را می توان برای فهم معنای حسن نیت به کار برد، ولی باید خاطر نشان کرد که فهم و پی بردن یک مفهوم کلی می تواند به نوعی بی اعتباری در قانون معاهدات منجر گردد و از این رو معنای حسن نیت میبایست برای اطمینان خاطر به مقدار کافی ثابت باشد و در عین حال برای نگهداری جانب انصاف به مقدار کافی انعطاف پذیر باشد.

قوانین معاهدات، حسن نیت، تعهد و صداقت